Yaprak kesici karıncalar

Yaprak kesici karıncalar, büyük ölçüde büyük otçulları anımsatan belki de en yüksek organize ve gelişmiş gruplardan biridir. Bu böceklere isimleri verildi çünkü beslenmelerinin temeli yapraklardan oluşuyor. Daha hassas kesilmiş yapraklar karıncalar karınca "alabaş" üretimi için hammadde olarak kullanılır. Bu makale, bu şaşırtıcı ve karmaşık sürecin yanı sıra yaprak kesici karıncanın özellikleri hakkında bilgi verecektir.

Kesiciler neye benziyor?

Yaprak kesici karınca küçük kahverengi bir böcektir. Vücudunun uzunluğu, bir bireyin hangi kastın ait olduğuna bağlı olarak 0.5-2 cm arasında değişir. Toplamda, yaprak kesicilerin 7 kastı vardır: rahim ve erkekler, askerler ve yem hayvanlar, inşaatçılar ve bahçıvanlar ile küçük işçiler.

• Gelecekteki yavrulara bakan ve mantar yatakları üzerinde çalışan işçiler 0,5 cm'den fazla büyümezler.
• İşçilerden çok daha büyük olan vücut uzunluğu 1.5-2 cm olan karınca savunucularına veya askerlere bakar.Güçlü çenelere sahip büyük kafa, böceklerin tropik bitkilerin kaba yapraklarını kestikleri için onlara korkunç bir görünüm kazandırır. Gerçekten de, yaprak kesen karıncalar Orta ve Güney Amerika'da yaşıyor.
• Özel ilgiyi hak ediyor kraliçe rahimkütlesi çalışan bireyin ağırlığının birkaç yüz katıdır. Bu dişinin bir diğer ayırt edici özelliği çok büyük ve güçlü bir memedir. Çiftleşme işleminden önce uterus kanatlı bir bireydir, gübrelemeden sonra kanatlarını kaybeder, kemirir. Bu andan itibaren, sadece yavruları çoğaltmaya ve yeni bir aile kurmaya dahil oluyor.

Yaprak kesici karıncalar, boyutu "tutulan pozisyon" a bağlı olan üç çift uzun pençenin sahibidir. Genellikle ağaçların arasından geçen bireylerde uzuvlar en uzundur.

yaşam biçimi

Karınca çalışkan, bu cümle yaprak kesiciler için de geçerlidir. Kolonilerini beslemek için karıncaların çok çaba göstermesi gerekir. Bir ağaca tırmanan böcek yaprak plakasını uzuvlarıyla tutar, daha sonra yaprak parçalarını çene kemiği ile kesmeye başlar. Yükü sokmalarla tutarak karınca karınca yuvasına geri döner.

Böceklerin özel bir kast tarafından işlenmiş yaprakları kesin. Sonuç olarak, yaprak döken yulaf ezmesi, tükürükte bulunan karınca enzimleriyle zengin bir şekilde tatlandırılmış, özenle çiğnenmiş kaba liflerden elde edilir.

İlginç!

Yaprak kesicilerin tükürüklerinde, mantar yataklarında patojenik mikroorganizmaların büyümesini destekleyen bir antibiyotik vardır.

Ortaya çıkan böcek kütlesi, gerekli mikro iklimin korunduğu özel odalara yerleştirilir. Yaprak döken karışıma özel bir mantar bulaşır ve düzenli olarak döllenir.

Bir süre sonra, yeraltı serasının yüzeyi bir sünger gibi görünen bir miselyum ile örülür. Mantar gelişiminin ilk aşamalarında, karıncalar onları ısırır ve atarlar. Ortaya çıkan dilim, böceklerin en sevdiği bir tedavi olan suyu aktif olarak salgılamaya başlar. Zamanla bu yerler sertleşir ve bölgede artar. "Karınca yetiştiricisi" olarak adlandırılan kalın bir şeffaf protein cisimleri fırçasına dönüşürler. Yaprak kesen karıncalar için gıda görevi gören bu mantar kültürüdür. Bu nedenle, bu böceklere mantar yetiştiricileri de denir.

Mantar karınca yuvası

Yaprak kesicilerinin hayatlarının çoğunun ağaçlara harcadığı gerçeğine rağmen, yuvalarını toprağın yeraltı katmanlarında inşa ediyorlar. Sadece bu gibi durumlarda, mantarlar sıcaklık değişikliklerinden ve nemden korkmazlar.

Yaprak kesicilerin yuvası, uterusun kraliçesinin yaşadığı büyük bir yumurtayı andırır. Etrafında larva ve yumurta içeren inkübatörler var. Sırada miselyumlu kutular var.

İlginç!

bir karınca yuvası birkaç metre alabilir, bir milyondan fazla karınca birey onun içinde yaşayabilir.

Bazen göçebe karıncalar mantar yiyenlerin karıncalarına saldırırlar. Çok sık bu tür saldırılardan sonra yetişkin, yavru, hatta miselyum yoktur.

Yaprak kesiciler nasıl yayılır?

Süreç üreme karıncaları yaprak kesiciler benzerlerine benzer. Sıcaklığın gelmesiyle, erkek ve dişi çiftleşme yuvasından uçar. Gerekli miktarda tohum biriktirmek için, dişi kızarmak birkaç erkekle eşleşir. Sonra kanatlarını kemirir ve yeni bir koloninin inşasını üstlenir. Karıncaların hayatı erkekler bu uçlarda.

Döllenmiş dişi yumurta bıraktığı küçük bir depresyon kazar. Orada miselyum ile enfekte yaprak parçaları istifler. Bu madde uterus kraliçesinin başının alt kısmında bulunan özel bir cepte bulunur. Yaprak kesen karınca çiftliğinin hayatının başlangıcı olarak hizmet eden bu bileşendir.

1.5 ay sonra ortaya çıkan gözsüz ve bacaksız larvalar tamamen çaresizdir, bu nedenle sadece dişi beslenmeye girer. Yiyecekler mantarların hiphalarına hizmet ederler. Yaprak kesicilerin kraliçesi bu dönemde hiç yemek yemiyor, yağ rezervlerini kullanarak yaşıyor. Kraliçe rahim sadece ilk yavruları besler, daha sonra çalışan bireyler buna katılır. Rahim sadece yumurta bırakır.

İlginç!

Karınca popülasyonunun cinsel bileşimi çalışan bireyler tarafından dikkatle kontrol edilir. Larvaların geleceği, ne olacağı, tükettiği yiyecek miktarına bağlıdır.

Daha sonra doğum yapan rahim ve infertil dişiler, döllenmiş yumurtalardan ortaya çıkar. Döllenmemiş kalan karınca yumurtalarından erkekler yumurtadan çıkar.