-
- Myrarachne plataleoides
-
- Pająki
Podstawowy stereotyp w stosunku do pająki - czołgające się zwierzęta, tkające sieci myśliwskie. Zapytaj kogoś, czy pająki potrafią skakać, a rozmówca odpowie ze zdziwieniem, że nie. Taka odpowiedź byłaby błędem. Wiele gatunków pająków może skakać. Ktoś jest gorszy, kto jest lepszy. Ale profesjonaliści wśród pajęczaków stawonogów to pająki końskie.
Opis rodziny
Jedna z największych rodzin. Obejmuje 610 urodzeń. Pająki końskie są powszechne na całym świecie. Przedstawiciele jednego z gatunków z tej rodziny znaleziono nawet na Everest, na wysokości 6700 m. Nie wiadomo, co zrobił mały członek rodziny Salticidae podczas wiecznych śniegów. Nie próbuję skakać na szczyt.
Uwaga!
Ludzie mogą nie być całkiem poprawni, ale także odzwierciedlają istotę wszystkich członków rodziny, imię „skoczek pająka”.
Wygląd przedstawicieli rodziny jest bardzo różnorodny: od pająka pająka po konia naśladującego konia mrówki przedstawiciele podrodziny Myrmarachninae. Rozmiary różnią się również od 3 mm do 2,2 cm.
Wygląd Myrmarachninae
Nazwa podrodziny jest tłumaczona jako „podobna do mrówki”. Patrząc na zdjęcie pająka z gatunku Myrmarachne plataleoides, pojawia się myśl o zmutowanej mrówce, jeśli jest to samiec. Samica naśladuje mrówkę tkacza.
Uwaga!
Gatunek ten żyje w Tajlandii.
Męskie chelicery są mocno wysunięte do przodu, a pająk ma groźny wygląd, chociaż jest nieszkodliwy dla ludzi.
Myrmarachne inermichelis ogólnie nie różni się wyglądem od mrówek. Myrmarachne formicaria jest jak mrówka z horroru. Gatunek ten jest szeroko rozpowszechniony na kontynencie eurazjatyckim i należy do nielicznych gatunków pająków z podrodziny Myrmarachninae żyjących poza strefą tropikalną.
Wszystkie pająki Myrmarachninae są małe i nie mogą poważnie konfrontować się z wrogami. Naśladują mrówki, aby nie stać się ofiarą ptaków lub os. Mimikra posunęła się tak daleko, że konie te zwęziły się nawet w głowowej części głowy, imitując kształt ciała mrówki. Rozmiar stawonogów wynosi 3-7 mm. Reszta światów to zwykłe pająki koni, ale ich prawdziwą strukturę można zobaczyć tylko pod mikroskopem.
Budynek
Wszystkie pająki zworek mają 4 pary oczu, które znajdują się w 3 rzędach. Pierwszy wiersz zawiera ogólny przegląd. Średnia para jest bardzo duża. Za pomocą tej pary pająk może rozróżnić kolory od kształtu obiektu. Dwoje oczu na krawędziach zapewnia szerszy widok.
Drugi rząd składa się z dwóch bardzo małych oczu i znajduje się na środku głowy. Ostatnia para znajduje się z tyłu głowy, bliżej klatki piersiowej. Ta para zapewnia montaż z widocznością 360 °. Specjalna struktura siatkówki pozwala zmierzyć odległość do ofiary.
Uwaga!
Ponieważ pająki skaczące są aktywnymi łowcami, mają dobrze rozwinięty wzrok.
Cephalothorax przekracza szerokość. Cephalothorax sam w sobie przypomina kształt klina: jest spłaszczony z tyłu i mocno uniesiony w przedniej połowie.
Do aktywnego polowania rumak nabył bimodalny układ oddechowy: ma tchawice i płuca. Mózg tego stawonoga jest jednym z największych spośród wszystkich pająków.
Mechanizm skoku
Skaczący pająk skacze, wykorzystując nie tylko siłę fizyczną. Urządzenie jego łap jest wyposażone w mechanizm hydrauliczny. Przed skokiem rumak może rozwinąć nogi z powodu zmian ciśnienia krwi.Dzięki temu mechanizmowi koń skacze na odległości znacznie przekraczające jego wielkość.
Styl życia
Wszystkie skaczące pająki są aktywnymi łowcami dnia. Ich ofiarą są małe owady. Wielkość ofiary zależy od wielkości myśliwego. Dzielny wspinacz z Everestu żywi się małymi muchami i nogami, a największym członkiem rodziny jest królewski pająk, który zjada inne stawonogi i chrząszcze, które szkodzą trzcinie cukrowej.
Uwaga!
Konie żyjące w Rosji żerują na szkodnikach rolniczych.
Obrażanie tych użytecznych zwierząt nie jest tego warte. Koń nie tylko poluje na bezkręgowce lądowe. Niektóre gatunki specjalizują się w zabijaniu owadów latających, w tym komarów.
Jeźdźcy nie tkają sieci, ale aktywnie korzystają z jej wątków. Podczas polowania, przed skokiem, zwierzę przyczepia pajęczynę do miejsca, z którego zostanie wykonany skok, zabezpieczając się przed upadkiem.
Ciekawe!
Tylko w rodzinie koni występuje gatunek, który żywi się sokiem roślinnym. Bagira Kipling to wysoce wyspecjalizowany koń, który spożywa sok tylko z jednego rodzaju akacji. Stawonóg mieszka w Brazylii.
Hodowla
U większości gatunków w rodzinie zachowanie podczas krycia jest takie samo: samiec uderza się przednimi łapami w podniesione ciało. Jeśli jest kilku mężczyzn, konkurencję wygrywają ci z większymi nogawkami.
Pajęczyna konie potrzebują nie tylko ubezpieczenia. Kobieta używa go jako materiału budowlanego do swojego domu. W celu schronienia pająk wybiera przestrzeń pod kamieniami lub korzeniami drzew. Po wyposażeniu pomieszczeń samica składa jaja i chroni je, aż pojawią się młode.
Pająki natychmiast po wykluciu zaczynają polować, nie potrzebując matki. Z tego powodu samica jest usuwana natychmiast po urodzeniu potomstwa. Po kilku molach młody wzrost osiąga dojrzałość płciową. Konie żyją średnio 1 rok.
Niebezpieczeństwo dla ludzi
Jeźdźcy mają bezczelny charakter. Rumak nie lubi uciekać przed niebezpieczeństwem. Nawet jeśli go popchniesz, ucieka on na pewną odległość i rozgląda się, nagle za sobą.
Dla ludzi żaden gatunek z rodziny koni nie jest niebezpieczny. Te stawonogi można bezpiecznie podnieść.
Ważne!
Podczas łapania wierzchowca istnieje ryzyko uszkodzenia samego zwierzęcia.
Konie nie są niebezpieczne, ponieważ nie są trujące. Ich chelicera nie są w stanie wgryźć się w grubą skórę osoby. Wielu arachnofili trzyma te pająki w domu. Nawet jeśli zwierzę ucieknie, nikogo nie przestraszy i nikomu nie skrzywdzi.
