Duży owad osa

Owad podobny do osa nie ma nic wspólnego ze sposobem życia i zachowaniem samej osy. Eksperci nazywają to zjawisko naśladowania obrazu przebraniem ochronnym. Ponieważ osy są bardzo agresywne, atakują wiele owadów, niektóre z nich wolą kopiować kolor. Obserwacje wykazały, że osy nie atakują własnego gatunku.

Duch lata

Jeden z najbardziej użytecznych owadów w naszej okolicy, który człowiek pod każdym względem stara się przyciągnąć na swoją stronę. Zewnętrznie owad pasiasty jest bardzo podobny do osy, ale ma również podobieństwa mucha.

• Brzuch jest rozłożony na czarno-żółty odcień, ale w przeciwieństwie do drapieżników dominuje kolor żółty, paski są wąskie.
• Skrzydła są różne. Są bardziej podobne do muchy - są przezroczyste. W locie zachowują się również inaczej niż osy.

Zarazki stanowią ponad 6 tysięcy gatunków. Niektóre bardzo przypominają osy, inne szerszenietrzecie pszczoły. Rozproszone wszędzie. W ciepłym sezonie można je znaleźć na łóżkach z marchewką, koprem, pietruszką, klombami z roślinami kwitnącymi. Dorośli żywią się wyłącznie pyłkiem; jest to jeden z najważniejszych zapylaczy.

Uwaga!

Pasożyty to larwy. Zewnętrznie przypominają pijawki. Nie mają nóg, są nieaktywne, żywią się mszycami, jajami owadów, przędziorkami. W sezonie niszczone są ogromne kolonie pasożytów ogrodowych, ogrodowych i kwiatowych. Owad, który wygląda jak osa, nie ma z tym nic wspólnego. Ale wielu drapieżników próbuje ominąć muchę.

Drapieżnik

Czarny owad na zewnątrz przypomina ziemną samotną osę. Owad ma wydłużone ciało, wąsy. Podobieństwa do osy znaleziono dzięki pasiastemu brzuchowi. Górna część jest pokryta czernią, pokryta skrzydłami, a czarno-żółte szerokie paski są wyraźnie widoczne od dołu.

Błąd sam drapieżnik jest drapieżnikiem, łatwo atakuje nawet trujące pająki. Rozproszone wszędzie. Najjaśniejsi przedstawiciele mieszkają w krajach tropikalnych. Jest aktywny w nocy, po południu jest w schronieniu.

Niektóre gatunki żywią się ludzką krwią, ciepłokrwiste zwierzęta są przedmiotem zniszczenia. Większość atakuje owady, pająki. Ma dużą ekspozycję. Może długo siedzieć w schronisku, czekać na ofiarę. Jak tylko ją zobaczy, natychmiast rzuca się do ataku. Trąba wtyka, uruchamia toksyczną substancję. Trucizna natychmiast paraliżuje ofiarę.

To samo zachowanie obserwuje się na drodze - gliniana osa. Ci przedstawiciele rodziny osik nazywani są drapieżnikami ze względu na potrzebę składania jaj w ciele ofiary. Larwy wbijają się w brzuch, jedzą od środka. Do końca cyklu pozostała tylko skorupa chrząszcza, pająka, dużych larw.

Szklany motyl

Owad, który wygląda jak osa o długim ciele, może okazać się motylem. Zewnętrzne podobieństwa są uderzające. Charakterystyczną cechą są szerokie przezroczyste skrzydła z wyraźnym wzorem w postaci wydłużonych linii. Ciało jest duże, masywne, podobne do dużej osy. Kolorystyka w żółto-czarne szerokie paski. Długie, zwinięte anteny są wyraźnie widoczne na głowie.

Uwaga!

Lot jest inny. Motyl trzepocze łatwo, nie wykonuje gwałtownych ruchów, nie wydaje brzęczących dźwięków, co jest charakterystyczne dla os.

Najczęstsze rodzaje motyli szklanych w krajach o klimacie umiarkowanym to porzeczka, topola i jabłko. Jest typowym przedstawicielem szkodników ogrodowych. Gąsienice wyłaniają się z jaj, które żywią się wnętrzem pędów. Wprowadź do łodyg, pod korą. Huty są trudne do zauważenia, wydobywają, powodują wielkie szkody w ogrodnictwie. Osa wiąże się wyłącznie z takim zabarwieniem.

Pszczoła

Owady podobne do osy - pszczoły. Bardzo często są ze sobą mylone. Pszczoła i osa mają pewne podobieństwa w stylu życia, nawet bolą go równie boleśnie. Pszczoła ma zaokrąglony kształt, głowę, klatkę piersiową w kolorze szaro-czarnym z grubymi długimi żółtymi kosmkami. Masywne łapy, wyraźnie widoczne długie wąsy. Uderzającą cechą wyróżniającą jest brak „osikowej talii” - cienkiego swetra między klatką piersiową a brzuchem. Kolor jest żółto-czarny, ale paski są węższe, pokryte żółtymi kosmkami.

Pszczoły żywią się wyłącznie nektarem, tworzą plastry miodu z wosku, które same produkują. Ze względu na ich zdolność do rozmnażania miodu od dawna są udomowione, żyją w ulach. Okresowo atakowany przez rodzinę osik. Fakt ten obala twierdzenie, że osy nie atakują własnego gatunku. Podobieństwo kolorów należy wyjaśnić czymś innym.

Jeździec

Owad o długim ciele i żądle sprawia, że ​​wiele zagadek na temat nazwy tego stworzenia. Jeźdźcy należą do pojedynczych os. Nie budują typowych gniazd, nie roją się. Rozproszone wszędzie, obejmują wiele rodzajów i gatunków. Różnią się kolorem, długością ciała. Niektóre w ogóle nie mają skrzydeł, bardziej jak mrówka.

Najbardziej uderzającym przedstawicielem jest jeździec z długim ogonem. Wydłużony korpus w kolorze czarnym, wysokie kończyny, wąskie skrzydła, żądło. W przeciwieństwie do innych os, jeźdźcy używają żądła do składania jaj. Przebijają ciało ofiary, wstrzykują truciznapołożyć swoje potomstwo. Na tej misji kobiet kończy się. Larwy rozwijają się niezależnie. Pająki, chrząszcze, motyle, larwy dużych owadów stają się ofiarami.

Chrząszcz brzana

Plagionotonus naśladuje kolor osy - reprezentatywny błędy brzana. Na zewnątrz przypomina pluskwa. Solidna chitynowa osłona, wydłużone ciało, wyraźnie wyróżniająca się głowa, bardzo długie, poskręcane wąsy. Nie ma przezroczystych skrzydeł, owad rzadko lata. Kolor czarno-żółte paski.

Długość ciała dorosłego dochodzi do 22 mm. Samica składa jaja w drewnie. Przez całe życie reprodukuje około 100 tysięcy swojego rodzaju. Larwy gryzą liczne przejścia, psują drzewo. Przekształcenie w osobę dorosłą zajmuje dużo czasu - do 10 lat. Typowy przedstawiciel szkodników, z którymi człowiek walczy bezlitosny.

Owad, który bardzo silnie przypomina osy, jest przedstawicielem tej samej rodziny - szerszenia. Największy gatunek, charakteryzujący się agresywnym zachowaniem. Niszczy ule osy. Wielkość ciała sięga 3 cm, zwykła osa - 1,5 cm Masywne ciało, mocne szczęki, silne kończyny. Gigantyczna osa gryzie boleśnie, powoduje trucizna ciężkie alergie.

Osy to unikalne owady, styl życia, zachowania, których zdolności fizjologiczne są stałym przedmiotem badań. Owady, które mają do nich zewnętrzne podobieństwa, nie są już podobne.