Beetle drwal zdjęcie i opis

Chrząszcz brzana, lub jak to się też nazywa drwal, jest jednym z przedstawicieli oddziału skrzydlatego chrząszcza. Rodzina brzana ma co najmniej 17 000 odmian tych owadów, które różnią się nie tylko wielkością ciała, ale także kolorem. To brzana z Dalekiego Wschodu, brazylijski drwal, wielki ząb i znany mi chrząszcz czarny oraz brzana alpejska, wyróżniająca się niezwykłym pięknem.

Ciekawe!

Przedstawiciele tej rodziny charakteryzują się segmentowymi wąsami, których długość u niektórych osób może kilkakrotnie przekraczać wielkość własnego ciała.

Kolejną cechą brzana jest długie smukłe ciało, włosy i skrzydła. Rzeczywiście, niektóre gatunki chrząszczy drwali są zdolne do latania. Ale niewiele osób wie, jak latać płynnie i szybko.

Funkcje drwal

Wiele osób musiało spotkać dżdżownice, w związku z którymi wiedzą z pierwszej ręki, jak wygląda robak brzana. Większość tych owadów ma ciało średniej wielkości od 10 do 20 mm. Ale są olbrzymy. Tak więc drwal tytan może dorastać do prawie 17 cm. Kolejny gigant można nazwać olenorogenem o dużych zębach, który ma podobne wymiary. Największy chrząszcz w Europie jest rozpoznawany jako chrząszcz cieśla, którego długość ciała dochodzi do 6 cm. Na terytorium Federacji Rosyjskiej największym brzozowym jest brzana relikwiarz Ussuri, której wielkość ciała osiąga 11 cm. Zdjęcia i nazwy brzana znajdują się poniżej.

Korpus drwala jest często czarny lub czarno-brązowy. Ale są przedstawiciele, których ciało jest białe, jasnożółte, szaro-niebieskie lub zielone w tonie z ledwo zauważalną masą perłową lub metalicznym odcieniem. Poniżej na zdjęciu chrząszcz drwal.

Owady z tej rodziny wyróżniają się wzorem plam, wielokolorowych bandaży lub pasków. Zdjęcie alpejskiego chrząszcza brzana z ornamentem elytry można zobaczyć poniżej.

Uwaga!
Barbel ma wyraźny dymorfizm płciowy. Opis mężczyzny i kobiety jest bardzo różny. Najczęściej płeć piękniejsza wyróżnia się większymi rozmiarami, kolorem i długością wąsów.

Siedlisko

Ulubionym siedliskiem drwali jest różnorodność gatunków drzew, krzewów i roślin zielnych. Chrząszcze mogą osiedlić się w wiejskim domu lub na wsi, niszcząc drewniane elementy budynku, meble i deski. Populacje robaki brzana w lasach iglastych dlatego powodują ogromne szkody w leśnictwie należy je zutylizować.

Odżywianie

To, co je chrząszcz brzana, zależy od rodzaju owada i jego siedliska. Drwal żywi się głównie igłami, liśćmi lub pyłkiem. Chrząszcz brzana Chrząszcz zjada korę młodych gałązek. Taka dieta sprzyja właściwemu dojrzewaniu komórek płciowych.

Drwal z czarnego domu gryzie drewno, powodując nieodwracalne szkody w drewnianych budynkach, co stanowi niebezpieczeństwo dla brzany. W końcu ulubione siedlisko szkodników może służyć:

• deski podłogowe i krokwie sufitowe;
• ramy okienne i drewniane tapicerki;
• belki strychowe i ścianki działowe z drewnianych belek.

Sam drwal chrząszcz nie jest niebezpieczny dla ludzi. Może jedynie zniszczyć swoją własność.

Ciekawe!

Niektóre gatunki chrząszczy żywią się sokiem drzewnym. Są też przedstawiciele tej rodziny, którzy w ogóle nie jedzą. Tak więc tytanowa brzana żyje na bazie składników odżywczych, które są przechowywane w stadium larwalnym.

Styl życia

Styl życia drwali zależy od warunków pogodowych i terenu, w którym żyją. Chrząszcze, które żywią się kwiatami, są aktywne w ciągu dnia. Inne, takie jak tytanowa brzana, opuszczają schronienia wyłącznie w nocy. U niektórych gatunków samce są podatne na migrację, podczas gdy u innych samice są wyłącznie.

Hodowla

Po zapłodnieniu samica szuka odpowiedniego miejsca do składania jaj. Najczęściej są to małe pęknięcia w drewnie. Jednorazowo samica może złożyć do czterystu jaj, z których w ciągu 12-15 dni pojawiają się żarłoczne larwy.

Larwa chrząszcza brzana jest często biała. Na jej lekko spłaszczonym ciele zamiast łap występują specjalne obrzęki. Dzięki nim larwa się porusza. Owad ma dobrze rozwiniętą protothax i potężne szczęki. Umożliwiają larwie karmienie się i gryzienie ruchów w drewnie.

Uwaga!

Kora drzewa, w której larwy żyją przez długi czas, służy im nie tylko jako dom. Jest także głównym źródłem pożywienia. Larwy mają tak duży apetyt, że wkrótce ze struktury, w której się osiedliły, pozostanie tylko jeden kawałek brudu.

Zimą larwy potomstwo, a wiosną pojawiają się u nich dorosłe chrząszcze longhorn. Proces rozwoju od jajka do dojrzałego osobnika u różnych gatunków może się różnić, średnio trwa od 1,5 do 2 lat. Jednak żyjące w głębi materiału larwy są chronione z zewnątrz i mają możliwość życia przez kilkanaście lat. Ten czas wystarczy, aby ułożyli przejścia o długości około 30-40 km. W ciągu dnia jedna larwa buduje tunel, którego długość wynosi około 15-30 mm.

Oznaki obecności

Dokładna kontrola drewnianej powierzchni pomoże ustalić obecność szkodników. Świadczą o tym kręte ścieżki, słyszalne chrupanie i brązowa mąka, która nadal ma żółtawy kolor. Inną oznaką infekcji szkodnikami jest izolacja brązowej cieczy od ruchów dżdżownic, która ma kwaśny, ostry aromat.

Środki zapobiegawcze

Aby błędy brzana nie uszkodziły twojej konstrukcji, musisz:

• przeprowadzić dokładną kontrolę drewna pod kątem obecności otworów wykonanych w nim przez owady;
• w przypadku stwierdzenia uszkodzenia zastosować specjalny sprzęt ochronny;
• utrzymuj pokój w suchości, ponieważ nadmierna wilgotność jest jednym z korzystnych warunków dla siedlisk owadów;
• w celach profilaktycznych powierzchnie drewniane należy okresowo traktować specjalnymi środkami owadobójczymi;
• w przypadku materiałów budowlanych niezakażonych owadami łatwo to zweryfikować, gdy drewno zostanie oczyszczone z kory;
• przy silnym zakażeniu konstrukcji drewnianych należy je zastąpić nowymi elementami.

Okresowo przeprowadzając te proste wydarzenia, możesz chronić dom przed szkodnikami.