Opis i zdjęcie chrząszcza skarabeusza

Na kontynencie afrykańskim znajduje się bogata przyroda, a szczególne miejsce zajmują zwierzęta, które nadal uważa się za święte. Chrząszcz skarabeusz jest szczególnie czczony przez Egipcjan i innych ludów Afryki; w niektórych wioskach jest nadal czczony, tak jak tysiące lat temu.

Zdjęcie i opis chrząszcza skarabeusza

Trudno jest znaleźć osobę dorosłą, która nie słyszała o skarabeuszach, ponieważ większość z nich wiąże się z Egiptem, piramidami, faraonami. Ale możesz go spotkać na innych kontynentach świata. Po dowiedzeniu się, jak wygląda słynny owad, łatwiej będzie go zidentyfikować.

Zdjęcie chrząszcza skarabeusza wiele powie o owadzie, charakterystyczne cechy wyglądu to:

• Czarny na całym ciele, dorośli mają świetny odcień. Bardzo rzadko można spotkać przedstawiciela o metaliczno-szarym kolorze. Zielony chrząszcz skarabeusz jest fikcyjny; ten kolor nie jest charakterystyczny dla owada.
• Kształt ciała jest owalny, z mocną powłoką chitynową.
• Głowa jest niewielka w stosunku do ciała; na niej znajduje się platforma z zębami, aby ułatwić ekstrakcję pokarmu.

Uwaga!

Charakterystycznymi cechami mężczyzny i kobiety jest czerwona grzywka na tylnej łapach, natura obdarzyła mocną połowę tą dekoracją. Łączy ten rodzaj roślinności owadów na brzuchu i nogach. Długie włosy są uważane za ich wizytówkę w taki sam sposób, jak cztery zęby na przedniej parze nóg, które służą do kopania i formowania żywności w kulki w celu wygodniejszego transportu.

Rozmiary poszczególnych osób mogą się zmieniać. Chrząszcz w Egipcie osiąga 41 mm długości. Znaleziono również mniejsze osobniki - tylko 9,5 mm w bardziej północnych regionach.

Gdzie mieszka

Większość z nas jest przekonana, że ​​siedlisko owada jest dość ograniczone. Ale ta opinia jest błędna, przedstawiciel owadów toczących piłki z obornika występuje nie tylko w Afryce. Chrząszcz lub chrząszcz występuje w północnej części Himalajów w Europie i Azji. Na półkuli wschodniej nie zakorzenił się tylko w Australii. Półkula zachodnia wcale nie stała się dla niego domem.

Ze względu na duże nagromadzenie obornika owady są okresowo importowane na inne kontynenty, radzą sobie z powstałym problemem, ale nie są w stanie zapuścić korzeni ani w Australii, ani na kontynencie amerykańskim.

Co je

Egipcjanie wierzyli, że są skarabeusze, które jedzą ludzi, czołgają się pod skórą przez uszy, nos i jedzą osobę od wewnątrz.

Ciekawe!

Nauka udowodniła, że ​​mięsożerne gatunki chrząszczy nie istnieją, badane gatunki są całkowicie bezpieczne dla ludzi i zwierząt.

Ich pożywienie składa się z obornika, na który zasłużyli na powszechną miłość w czasach starożytnych. Manekiny w stanie przetworzyć przez krótki czas dużą ilość obornika, który pozostaje podczas trzymania zwierząt domowych. Skarabeusze można również uznać za sanitariuszy na wolności. Aby wyeliminować średnią stertę obornika, cztery tysiące skarabeuszy będą potrzebowały tylko godziny czasu.

Na środkowym pasie robaki zaczynają aktywne życie, gdy tylko powietrze się rozgrzeje. Oczyszczają tylko w ciągu dnia do połowy lata, a następnie przechodzą do nocnego stylu życia. Do normalnego życia przez 10-14 dni skarabeusz potrzebuje jednej kuli obornika, pięciokrotnie większej od samego owada.Chrząszcz toczy go do uprzednio wykopanej dziury w pobliżu domu i kopie. Tak działa młody chrząszcz; w bardziej dojrzałym wieku żniwa samców i samic na przyszłość zużywają większą ilość obornika. Za pomocą tego rodzaju odpadów możliwe jest rozmnażanie się tych owadów.

Aby przygotować sobie jedzenie, skarabeusz wyrzuca piłkę z obornika, dzięki czemu jest wystarczająco zabawny:

• podstawą jest najczęściej mały kał o okrągłym kształcie;
• owad odcina małe kawałki obornika od krawędzi głowy;
• przednie i tylne nogi wciskają rozdarty kawałek w kulkę;
• środkowa para łap mocno trzyma grudkę, nie zwalniając jej aż do zakończenia procesu formowania.

Gotowy chrząszcz stacza się do niezawodnego schronienia w zacienionym miejscu. Na drodze jest bardzo ostrożny, ponieważ mniejsze chrząszcze w większej liczbie mogą bez problemu zabrać ofiarę. A krewni o tej samej budowie ciała nie gardzą gotowym jedzeniem.

Ciekawe!

Obornik pomaga nie tylko żyć skarabeuszom, od tego zależy również wygląd potomstwa. Samica i samiec gromadzą wystarczającą ilość nawozu, układają ją w norkach, a następnie, w specjalnie zaprojektowanych kapsułkach, samica składa jaja. Do stanu poczwarki żywią się odchodami, które przygotowali dla nich rodzice.

Prawidłowa nazwa

W Europie chrząszcz skarabeusz ma wiele interpretacji nazwy, nazywanych na różne sposoby chrząszczem. Najczęściej rozpoznawany chrząszcz boleści, ale jest to błąd ortograficzny. Wszystkie słowniki wyjaśniające mówią, że poprawne jest pisanie i wymawianie skarabeusza.

Mieszkańcy środkowego pasa w opowieściach nazywają owada żabą, co również jest niepoprawne.

Arkusze owadów

Egipskie piramidy przyniosły sławę robalowi, w którym znaleziono wiele jego zdjęć w postaci rysunków na ścianach i papirusie.

Starożytni Egipcjanie czcili chrząszcza jako boga, często przedstawiano go z ludzkim ciałem i głową owada, w kręgu są wizerunki chrząszcza. Ze względu na talerz z goździkami na głowie skarabeusz był uważany za bóstwo blisko słońca, nazywali go Heper.

Do pewnego czasu uważano, że owady są kanibalami. To oni przestraszyli archeologów i niszczycieli grobów, twierdząc, że egipski chrząszcz skarabeusz pod skórą szybko poradzi sobie z osobą, jeśli skończy w miejscu pochówku faraona lub zabierze coś z grobu.

Ciekawe!

Rzeczywiście skarabeusze znaleziono w grobowcach faraonów Egiptu, zgodnie z przekonaniem, że zostały one złożone do grobu, aby chronić władców innego świata przed negatywnością.

W dzisiejszych czasach wiara w magiczną moc skarabeusza nie zanikła, często można znaleźć taki wizerunek jako talizman dla wielu wpływowych ludzi. Kiedyś modne i prestiżowe było noszenie szpilki do krawata ze skarabeuszem, a intarsję wykonano z zielonych kamieni szlachetnych. Akcesoria i biżuteria są również wykonane z takimi symbolami, które powinny przynieść właścicielowi zdrowie i długowieczność.

Chrząszcza skarabeusza jest dość powszechny na całym świecie. Nie warto się bać, to wcale nie jest niebezpieczne dla ludzi, starożytni Egipcjanie doszli do tego wniosku. Nie bez powodu był czczony jako bóstwo, stawiając go na równi z bogami Ra, Ozyrysem, Totem i Horusem. Przeciwnie, gdyby owad ten nie pomógł w usuwaniu obornika z lasów i pól, wówczas kula ziemska od dawna utknęła w tych odpadach.