Siedlisko i kształt ciała graniczy z płetwami

Pływak graniczy - Jeden z najbardziej znanych i rozpowszechnionych przedstawicieli rodziny chrząszczy nurkowych. Wielu uważa drapieżnego chrząszcza przystosowanego do życia w środowisku wodnym za najbardziej złośliwego szkodnika w rybołówstwie. To stwierdzenie nie jest jednak do końca prawdziwe. Pływak jako ofiara zwykle wybiera najsłabszego i najbardziej chorego narybku, pełniąc zasadniczo rolę ordynansa.

Funkcje Drapieżnika

Opis chrząszcza pływackiego powinien zaczynać się od jego głównej cechy - żółto-brązowej obwódki. Takie granice otaczały całe ciało owada. Długość ciała chrząszcza nie przekracza 3,5 cm, można go warunkowo podzielić na 3 części: brzuch, okolicę klatki piersiowej i głowę. Wszystkie te segmenty, płynnie zmieniające się w siebie, są praktycznie nieruchome. Owalny, opływowy kształt ciała pływaka pozwala chrząszczowi łatwo rozbijać wodę bez odczuwania dużego oporu podczas pływania. Sam kolor graniczy z pływaniem głównie ciemnobrązowy lub czarny.

Na głowie pływaka, którego wymiary są znacznie szersze niż długie, są narządy zmysłów w postaci anten. Oczy owada są bardzo duże, są również nazywane fasetowanymi.

Uwaga!

Również na głowie znajduje się narząd jamy ustnej z dobrze rozwiniętymi szczękami, na których znajdują się małe dłonie. Dzięki niemu drapieżnik rozpoznaje smak ofiary. Dlatego powinieneś bardzo ostrożnie brać chrząszcza rękami, jego ugryzienie jest dość bolesne.

Również na ciele pływaka znajdują się skrzydła, dzięki którym owad pięknie lata. U mężczyzn chowają się za gładką, twardą elitrą. U kobiet są żebrowane i służą jako skorupa chroniąca delikatne części ciała.

Trzy pary nóg pozwalają wylądować owadowi. Kończyny tylne, rozciągnięte na końcach i pokryte małymi szczecinami, wykorzystywane są przez chrząszcza jako wiosła. Za ich pomocą tnie wodę, łatwo unosi się na powierzchni. Ale zejście na dno wymaga ruchów energetycznych. Pływak na dole trzyma dwie pary przednich kończyn ze specjalnymi haczykami na końcach. Jak wygląda owad, można zobaczyć na zdjęciu.

Obecność specjalnych duchów umieszczonych po bokach brzucha pozwala pływakowi oddychać powietrzem. Odsłaniając grzbiet brzucha od wody, owad zyskuje powietrze, po czym spirale są włączane do pracy.

Ulubionym środowiskiem pływaka z frędzlami jest jezioro lub staw, czyli taki zbiornik, w którym nie ma silnego prądu i jest wystarczająca ilość pożywienia. Te błędy można znaleźć w większości krajów europejskich, na Kaukazie, w Japonii. Są również szeroko rozpowszechnione w Jakucji i Ameryce Północnej.

Oczekiwana długość życia chrząszczy pływaków wynosi od 0,5 do 2,5 roku. W naturze żyją zwykle około roku, ale podczas tworzenia niezbędnego mikroklimatu w domu chrząszcze mogą przetrwać do 3 lat. Najważniejsze, aby wiedzieć, że pływak je.

Odżywianie

Te robaki wodne są uważane za prawdziwe żarłoki. Małe owady i ich larwy, ślimaki, kijanki, narybek - to właśnie je jadalna frędzel. Przy braku małego jedzenia są w stanie zaatakować nawet żabę lub traszkę. Duże nagromadzenie pływaków w stawie może znacznie zmniejszyć liczbę żyjących w nim ryb.

Kawior ułożony w płytkiej wodzie to kolejne ulubione jedzenie pływaka. Mając bardzo zróżnicowane menu i dobry apetyt, owad jest w stanie zjeść dużą ilość jedzenia. Ze względu na nadmierną obfitość wspinanie się na powierzchnię wody może być trudne, bez względu na wysiłki pływaka. Chrząszcz rozwiązuje taki problem, wyrzucając nadmiar jedzenia i opróżniając ciało. W rezultacie zmniejsza się masa ciała, co przyczynia się do pomyślnego powrotu do zdrowia.

Drapieżne pływacy bardzo dobrze czują krew. Więc nawet jego kropla wpadająca do stawu może gromadzić owady w pobliżu. Możliwe są również ataki paczek.

Ciekawe!

Larwa chrząszcza jest najbardziej żądnym krwi na świecie. W ciągu dnia jest w stanie zniszczyć około 50 kijanek. Obecność zakrzywionych ostrych szczęk w kształcie szabli daje jej możliwość atakowania nawet dużych ryb.

Nie mniej apetytu na larwy pływaków, a to pomimo faktu, że nie mają narządu jamy ustnej. Larwa chwyta zdobycz potężnymi szczękami, po czym uwalnia do niej specjalny płyn. To ona staje się przyczyną paraliżu ofiary. Kolejne wstrzyknięcie soku trawiennego pomaga strawić i upłynnić sparaliżowaną ofiarę, po czym ofiara zostaje wchłonięta przez małe otwory znajdujące się w pobliżu szczęki bezpośrednio do gardła.

Po takim posiłku larwa oczyszcza resztki ofiary stopami ze szczęki, przygotowując się w ten sposób do nowego ataku. Zaskakujący jest fakt, że larwy stale odczuwają głód i poszukują pokarmu.

Hodowla

Okres godowy pływania chrząszczy nadchodzi wraz z nadejściem wiosny. Opuszczając miejsce zimowania, szukają odpowiedniego zbiornika. Po znalezieniu partnera mężczyzna chwyta ją i trzymając nogi przednie, rozpoczyna zapłodnienie.

Może się zdarzyć, że kobieta zostanie wybrana przez kilku mężczyzn z rzędu. W takim przypadku istnieje duże prawdopodobieństwo, że może się udusić, ponieważ pływak rozmnaża się w wodzie. Rzeczywiście owady potrzebują okresowego uzupełniania powietrza atmosferycznego, którym oddychają. Dlatego jeśli proces kojarzenia jest opóźniony, samica nie ma czasu na uzyskanie niezbędnej ilości tlenu, w wyniku czego umrze.

Po zapłodnieniu kobieta za pomocą owipositora wpada w depresję w roślinie wodnej, gdzie składa jaja. W jednym sezonie jest w stanie złożyć około 1000-1500 jaj, z których po 8-40 dniach (w zależności od temperatury) rodzą się młode potomstwa.

Wystarczająco długie (do 10 mm) nowo pojawiające się larwy mają smukły korpus w kształcie robaka. Ich główną cechą wyróżniającą są duże sierpowate szczęki, dlatego ugryzienie larwy jest nie mniej bolesne niż u dorosłych pływaków. Na głowie znajdują się anteny, dłonie i proste oczy. Podobnie jak dorośli, pływają doskonale i oddychają tlenem, wypychając koniec brzucha na powierzchnię.

Po tym, jak larwa nieco urosła, stara się czołgać na ziemię i kopać w przybrzeżnej glebie w celu poczęcia. Aby to zrobić, buduje dla siebie schronienie, przyklejając grudki lepką śliną. Przez tydzień leży nieruchomo w jaskini, aż zamienia się w poczwarkę. Po 0,5-1 miesiącach z poczwarek pojawiają się dorośli pływacy, których ciało jest pomalowane na biało. Na tym tle wyraźnie widoczne są tylko czarne oczy i ciemne łapy. Po 8-10 dniach miękki korpus pokryty jest twardą skorupą, która będzie otoczona zauważalnym żółto-brązowym paskiem.