Burak ćwikłowy

Wiosną łóżka i ogrody są zalewane różnymi owadami, w tym ryjówką. Nazwa w pełni odzwierciedla upodobania gastronomiczne owada. Chrząszcze infekują liście, wierzchołki i system korzeniowy buraków. Właściciele domów rzadko są zainteresowani, do jakiej kolejności należy dany szkodnik. Najważniejsze pytania dotyczą tego, jak rozpoznać ryjkowca i jak sobie z nim poradzić.

Jak wygląda szkodnik z pola buraków?

Wołek buraka zwyczajnego - chrząszcz z dużej rodziny weevils. W niektórych regionach nazywa się go zjadaczem buraków. Szeroko rozpowszechniony w całej Europie i Azji Środkowej. Rozmiary dorosłych osiągają 1,5 cm. Charakterystyczną cechą jest wydłużona gruba mównica. Elytra i boki gęsto pokryte łuskami. Kolor jest zmienny i zależy od miejsca, w którym żyje ryjkowiec. Ogromna większość owadów jest szara z ciemnymi, prawie czarnymi pociągnięciami.

Zwijacz buraków ozimych w glebie na głębokości 20-25 cm w miejscach sadzenia buraków w regionach o trudniejszych warunkach może zakopać się na głębokości 45 cm Z początkiem ciepła, gdy temperatura otoczenia osiągnie 8-10 ° C, chrząszcze wychodzą na powierzchnię.

Ciekawe!

U 5-10% populacji zimujący etap rozwoju przechodzi w diapauzę. Owady nie opuszczają dolnych warstw gleby i pozostają w nich do następnego roku.

Po zimowaniu chrząszcze są bardzo ruchliwe. Dzięki rozwiniętym łapom zwijacz buraka szarego jest w stanie pokonać nawet 300 m dziennie. W sprzyjających warunkach pogodowych zaczynają się lata zwijaczy. Latają tylko w upalny dzień, gdy temperatura gleby przekracza 30 ° C. Zgodnie z obserwacjami biologów szczyt aktywności w locie występuje w porze lunchu. Chrząszcze nie wznoszą się powyżej 4 m nad powierzchnią, pokonują 500 m podczas jednego startu i kilka kilometrów dziennie. Biologia budowy ciała i dane naturalne pomagają muchomorom migrować na pola buraków i zasiedlać je w krótkim czasie.

Dieta chrząszczy po zimowaniu składa się głównie z chwastów. Po pojawieniu się kiełków buraków owady zaczynają żerować na młodych liściach. Można ustalić, że przyczyną klęski jest ryjkowiec buraczany, według określonych wycięć na krawędziach liści.

Ciekawe!

Jeden dorosły chrząszcz zjada do 15 g zielonej masy liści, co stanowi 100-krotność własnej masy.

Rozmnażanie szkodników

Szczyt aktywności lotniczej zbiega się z początkiem krycia. Pod koniec maja, na początku czerwca, samica zaczyna składać jaja na ziemi. Jedna samica zwijacza buraków składa się z 20 do 200 zarodków. Wskaźnik składania jaj zależy od warunków pogodowych i siedlisk.

Ciekawe!

Samice składają najwięcej jaj w umiarkowanie ciepłe dni, które poprzedziły niewielkie opady. Okres składania jaj kończy się w lipcu. Po tym, jak kobieta wypełniła swoją misję, umiera.

Zarodki żółty owal o długości 1,2 mm. W glebie znajdują się nie głębiej niż jeden centymetr. Po 10-12 dniach larwy wykluwają się z embrionów.Noworodek ma mały rozmiar - 1,5 mm. W miarę starzenia się wzrasta do 13 mm.

To, co je larwa, zależy od jej wieku. Gąsienice są bardzo ruchome i szybko wnikają w glebę. Młode osobniki zaczynają jeść boczne procesy korzeniowe na głębokości 15 cm, starsze larwy pogłębiają się o 30-40 cm i są w stanie całkowicie gryźć centralny korzeń. Grupę kilkudziesięciu larw można skoncentrować na jednej roślinie. Wołek buraka na zdjęciu i jego larwy przedstawiono poniżej.

Stadium larwalne trwa od 40 do 90 dni, po czym larwa zakopuje się w ziemi w celu poczęcia. Po 12-28 dniach z poczwarki pojawia się młody chrząszcz. Większość świeżo wybitych osobników żyje w glebie i wychodzi na powierzchnię następnej wiosny.

Jakie szkody wyrządzają owady?

Wołek buraka uszkadza wszystkie rodzaje buraków, w tym paszę, stół i cukier. Uszkodzenia są zauważalne nawet podczas kiełkowania upraw, gdy chrząszcze głodujące po zimie zaczynają gryźć masę liści, gryźć łodygi. Larwy uszkadzają system korzeniowy, co prowadzi do wysychania jąder i śmierci roślin. Połączenie działań chrząszczy i potomstwa prowadzi do zmniejszenia plonu buraków.

Wołki buraków wpływają również na rośliny kwitnące z rodziny portulaka, amarantusa, młodych pędów dębu, klonów.

Jak radzić sobie z ryjkowcami

Walka z ryjkowcami na polu bramnym rozpoczyna się jeszcze przed pojawieniem się sadzonek. Podstawowe środki kontroli sprowadzają się do zwalczania chwastów, aby pozbawić chrząszcze pośredniej bazy pokarmowej. Aby zapobiec pojawianiu się i rozwojowi populacji, konieczne jest przeprowadzenie kompleksowych działań:

1. Zaprawianie nasion przed siewem.
2. Terminowe nawadnianie i spulchnianie gleby. Nadmiar wilgoci jest szkodliwy dla jaj weevil.
3. Ręczny zbiór chrząszczy z niewielką liczbą.
4. W przypadku ciężkiej infekcji dozwolone jest chemiczne traktowanie gleby.
5. Podczas składania jaj nawozić glebę wodą amoniakową.
6. Dokładne czyszczenie wszystkich resztek roślinnych i głębokiej orki.

Wśród metod ludowych wyróżnia się organizacja pułapek na chrząszcze. Aby to zrobić, rowki o głębokości 25-30 cm i szerokości 20-25 cm są wykopywane w glebie wokół łóżek z burakami. Mini-studnie o głębokości 30 cm są uprawiane wzdłuż dna rowków w odstępie kilku metrów za pomocą wiertarki. Regularnie rowy i studnie należy sprawdzać ręcznie zbierać złowionych buraków.