Czarny chrząszcz mielony

Z bardzo pięknym chrząszczem z ciemnego brązu wielu miłośników pracy w ogrodzie musiało stawić czoła. Zwykle znajduje się w glebie podczas zbioru obszaru podmiejskiego z zeszłorocznych liści lub ze stosów zebranych wierzchołków. To nic innego jak czarny chrząszcz ziemny (Carabus hortensis). Owad należący do rzędu chrząszczy. Przedstawiciele tej rodziny są szeroko dystrybuowani w Rosji, Europie i na Kaukazie.

Cyrk i Carabus

Żuk naziemny - mieszkańcem ogrodów warzywnych i ogrodów jest dość duży chrząszcz (długość dorosłego ciała dochodzi do 3 cm). To bardzo elegancki owad, w którym wszystkie części ciała są oddzielone od siebie. Tak wygląda przedstawiciel rodzaju Carabus:

• powierzchnia ciała, czarna z brązowym odcieniem, ma piękny metaliczny odcień;
• wzdłuż elytry widać rowki z żółtymi kropkami.

Obrońcy ogrodu również chrząszcze mielone rodzaj cyrku, którego opis różni się jedynie mniejszymi rozmiarami ciała. Struktura ciała i czarny kolor są podobne do powyższych osobników. Zdjęcie czarnego chrząszcza ogrodowego przedstawiono poniżej.

Osobniki tych gatunków należą do owadożernych owadów, a zatem mają potężne szczęki w kształcie sierpa. Inną cechą czarnych drapieżników są ich dość długie kończyny, co pozwala im pokonywać duże odległości w poszukiwaniu pożywienia. Za pomocą tych znaków można odróżnić drapieżne chrząszcze od złośliwych, których żywym przykładem jest chrząszcz mielony. Główny wróg upraw ozimych ma krótsze nogi i słabiej rozwinięte żuchwy.

Uwaga!

Przedstawiciele obu rodzajów są nocni. Polują na ślimaki, gąsienice i inne szkodliwe owady, a także na larwy i poczwarki.

Podczas atakowania ofiary chrząszcze zaciskają ją szczękami, uwalniając specjalny płyn rozpuszczający powierzchnię ciała. Z tego powodu ofiara przyjmuje postać półpłynnej substancji odżywczej. W tej formie mielony chrząszcz ma kolor ogrodowy i pochłania żywność.

Koń

Kolejny rodzaj chrząszczy ogrodowych. Charakterystyczną cechą koni jest szeroka głowa i dość ostre wystające szczęki. Chrząszcze mają pstrokaty kolor. Są aktywni w ciągu dnia, szybko poruszając się po ziemi w poszukiwaniu jedzenia. W czasach zagrożenia mogą latać na krótkich dystansach.

Ciekawe!

Mimo całej swojej elegancji chrząszcz ziemny jest drapieżnikiem. Żywi się gąsienicami, ślimakami, ślimakami, a także dżdżownicami i innymi szkodnikami. W sezonie jedna osoba jest w stanie zniszczyć ponad 300 szkodników.

Jak hodować

Czarny duży chrząszcz żyje około 3 lat. W obecności sprzyjających warunków czas trwania owada może osiągnąć 5 lat.

Po zapłodnieniu samice składają jaja w glebie (od 50 do 100 sztuk), z których po 2 tygodniach pojawiają się larwy podobne do robaków. Podobnie jak dorosłe owady, mają trzy pary stosunkowo długich kończyn, co pozwala im szybko poruszać się w poszukiwaniu pożywienia. Ponadto larwa chrząszcza ziemnego jest znacznie bardziej żarłokowa niż dorosły owad. Do jesieni pojawi się już dojrzała osoba. Podczas swojego życia chrząszcze rozmnażają się co najmniej 2 razy.

Uwaga!

Czarny chrząszcz ziemny ma dość potężne szczęki, które są w stanie gryźć nawet ludzką skórę. Ale nie jest w stanie wstrzyknąć trucizny do rany, pod warunkiem jej braku. Dlatego użądlenie chrząszcza samo w sobie nie stanowi poważnego zagrożenia dla życia ludzkiego.

Jednak w niektórych sytuacjach czarny chrząszcz naziemny jest bardzo niebezpieczny dla ludzi. Niepożądane jest branie chrząszcza w dłonie, ponieważ w czasie ochrony uwalnia żrący płyn o nieprzyjemnym zapachu. Konsekwencją dostania takiej kompozycji na skórę będzie oparzenie, jeśli płyn dostanie się do oczu, mogą wystąpić poważne problemy ze wzrokiem.

Korzyść lub szkoda

Nie wszyscy wiedzą, że czarny duży chrząszcz naziemny jest bardzo przydatnym błędem. Konieczne jest, aby nie walczyć z nim, ale starać się w każdy możliwy sposób, aby zwiększyć liczbę owadów. Nie tylko ich naturalni wrogowie przyczyniają się do znacznego ograniczenia liczby owadów: różnych ptaków, pieprzyków, ryjówek i jaszczurek. Na zniknięcie czarnych chrząszczy wpływa również stosowanie pestycydów. Dlatego, jeśli to konieczne, zaleca się stosowanie wywarów i naparów na bazie roślin, a także przynęt i preparatów o ściśle ukierunkowanym działaniu.

Ważne!

Tylko wśród wielkiej rodziny chrząszcz mielony zdolne do wyrządzenia szkody gruntom rolnym. Niszczy rośliny zbożowe, obgryzając młode sadzonki.

Nie mniej niebezpieczna jest larwa owadów, która atakuje uszy podczas dojrzewania ziarna. Ulubionymi smakołykami dla szkodników są pszenica, jęczmień, żyto i kukurydza. Duża liczba takich błędów może znacznie zmniejszyć wydajność.