Opis i zdjęcia niebezpiecznych trujących gąsienic

W przeciwieństwie do innych owadów, większość motyli jest piękna nawet na etapie larwalnym. Gąsienice często mają piękniejszy wygląd niż motyl. Większość przyszłych motyli jest całkowicie nieszkodliwa dla ludzi, ale są wśród nich również niebezpieczne. Dziwne połączenie okoliczności spowodowało, że prawdziwie trujące gąsienice nie pojawiły się na terytorium Eurazji, zamieszkując Australię i oba kontynenty amerykańskie. Ale Eurazja nie jest pozbawiona gąsienic, które są nieprzyjemne dla ludzi.

Rodzaje trujących gąsienic

Nie wszystkie z tych gatunków są niebezpieczne dla ludzi, ponieważ niektóre z nich gromadzą w ciele truciznę tych roślin, którymi żywią się. Formalnie są trujące. Prawdziwe niebezpieczeństwo polega na tym, że gatunki te są przeznaczone tylko dla tych, którzy zdecydują się je zjeść. Najniebezpieczniejsze gąsienice żyją w tropikalnych i subtropikalnych strefach planety.

Lonomia (Lonomia obliqua)

Wiele gatunków lonomii ma bardzo kolorowe larwy. Jasny wygląd u „szczeniaka” powstał z jakiegoś powodu. Są trujące.

Uwaga!

Ale pod względem lonomy wygląd gąsienicy bardziej przypomina patyk, na którym wyrósł rzadki mech. Przy tak prostym wyglądzie jest to najbardziej trująca gąsienica na świecie. Jej trucizna może zabić osobę.

Z jadu lonomii twarzy w krajach Ameryki Południowej co roku umiera kilka osób. Ale nie wszystko jest takie przerażające. W rzeczywistości trucizna lonomii dostaje się do ludzkiego ciała w małych dawkach. Jeden dotyk pustych kolców lonomii nie zaszkodzi zbytnio. W przypadku śmierci konieczne jest dotknięcie gąsienicy od 20 do 100 razy, w zależności od stabilności ciała. Uzyskanie takiej dawki trucizny w rzeczywistości nie jest trudne. Wystarczy przypadkowo dotknąć skupiska gąsienic na pniu drzewa. Z powodu ochronnego zabarwienia larwy te są słabo widoczne.

Substancja toksyczna ma działanie przeciwzakrzepowe i może gromadzić się w organizmie. Po osiągnięciu krytycznej dawki trucizny osoba zaczyna krwawić wewnętrznie, co może prowadzić do śmierci. Krwotok wewnątrzczaszkowy jest szczególnie niebezpieczny.

Megalopyge opercularis

Owad żyje na kontynentach amerykańskich i nie ma rosyjskiego imienia. Larwa tego motyla jest czasami nazywana kokietką. Wygląda jak bryła twardego futra z kucykiem. Aby chronić przed wrogami, ta gąsienica ma kolce z trucizną ukrytą w sztywnym włosiu.

Po dotknięciu kolce przebijają skórę i pękają, uwalniając truciznę. W uszkodzonym obszarze występuje silny „szarpający” ból, rozprzestrzeniający się na kończynę. Czerwone plamy pojawiają się w miejscu, w którym trucizna wchodzi do tkanki. W przypadku ciężkiego zatrucia lub indywidualnej nietolerancji mogą wystąpić:

• wymioty
• nudności
• ból głowy
• uszkodzenie węzłów chłonnych;
• dyskomfort w żołądku.

Czasami możliwy jest wstrząs anafilaktyczny lub duszność. W normalnych przypadkach objawy zatrucia Megalopidem znikają po kilku dniach. Ból ustępuje za godzinę. Ale gdy otrzymasz dużą dawkę trucizny, ból może trwać do 5 dni.

Uwaga!

Jest to jedna z najbardziej trujących gąsienic w Ameryce Północnej.

Hickory Bear (Lophocampa caryae)

Biała puszysta gąsienica nie wydaje się niebezpieczna. Nie ma trucizny. Ale łatwo oddzielane włosie pokryte jest mikroskopijnymi wycięciami.Z szorstką skórą na dłoniach gąsienica nie może być szkodliwa, ale dla niektórych jej włosia powoduje swędzenie i wysypkę. Osoby cierpiące na alergie są szczególnie dotknięte włosiem.

Ważne!

Nie pocieraj oczu po dotknięciu tej gąsienicy. To jest główne niebezpieczeństwo, jakie stwarza Wóz orzesznik Ząbkowane włosie płacze w błonie śluzowej oka i można je stamtąd usunąć tylko chirurgicznie.

Gąsienica małpa

Larwa ćmy czarownicy. Na obu twarzach nieatrakcyjny owad. Mieszka na południu USA. Należy do rodziny ślimaków, które mają przyssawki zamiast łap. Podczas ruchu przypomina ślimaki. Z tyłu ma 6 par odrostów pokrytych szczecinami.

Uwaga!

Wcześniej uważano go za trujący, ale eksperymenty wykazały, że te ślady nie mają trucizny. U osób ze skłonnością do alergii szczecina utknięta w skórze powoduje swędzenie i pieczenie.

Saturnia io (Automeris io)

Jeden rodzaj Pawie oko. Gąsienice w pierwszym etapie mają czerwonawy kolor. Później zmieniają kolor na zielony, upodabniając się do „bazii” niektórych drzew. Na górnym zdjęciu Saturnia io w starszym wieku, w dolnej larwie w pierwszym etapie rozwoju.

Gąsienice są chronione przez kolce z silną trucizną, która jest rzucana we wroga przy najmniejszym niebezpieczeństwie. Kontakt z tą trucizną prowadzi do erukizmu: toksycznego zapalenia skóry. Erucyzm charakteryzuje się następującymi objawami:

• pęcherze;
• swędzenie
• silny ból;
• zapalenie naczyń chłonnych;
• obrzęk
• martwica skóry.

Czasami erucyzm powoduje śmierć tkanki.

Ale wszystkie te niebezpieczeństwa żyją w dość egzotycznych krajach i nie każdy rosyjski turysta ich spotka. Ale są trzy rodzaje motyli, na które możesz natknąć się na potomstwo, gdy wychodzisz z domu w domu. Trujące gąsienice Rosji nie niosą śmiertelnego niebezpieczeństwa, ale mogą wywołać wiele nieprzyjemnych wrażeń.

Gatunki rosyjskie

Te motyle są powszechne nie tylko w Rosji, ale na całym kontynencie euroazjatyckim. Charakterystyczną cechą jest tylko larwa Redtail. Potomstwo jedwabników charakteryzuje się nieokreślonym kolorem. Ich jedyną cechą wyróżniającą jest długi zarost. Dlatego zdjęcie trujących gąsienic Rosji wraz z ich opisami poniżej.

Redtail (Calliteara pudibunda)

Tak nazywa się motyl nocny - szkodnik upraw owocowych, w którym pozory czerwonego koloru występują tylko na wąsach. Ale takie imię uzyskał ten owad z powodu larw. Gąsienice nieśmiałe / Ogoniaste z nieśmiałymi mogą mieć inny kolor:

• szary
• różowy
• ciemnobrązowy;
• cytrynowy żółty.

Ale nieodzownym znakiem gąsienicy tego gatunku jest wiązka długich szkarłatnych lub malinowoczerwonych włosów wystających z tyłu larwy. Owad nie jest w stanie wyrządzić poważnej szkody. Kontakt z włosami na ciele gąsienicy powoduje reakcję alergiczną w postaci wysypki u osoby. Siedliskiem jest Eurazja, z wyjątkiem Dalekiej Północy. Preferuje lasy bukowe i dębowe.

Kemping Silkworm (Thaumetopoeidae)

Istnieje kilka gatunków tej rodziny. Jedwabniki są nieobecne tylko na kontynentach amerykańskich iw Australii. W Rosji żyją dwa gatunki:

• maszerujący jedwabnik sosnowy (Thaumetopoea pinivora), żerujący na igliwia;
• jedwabnik dębowy marszowy (T. processionea) żywi się liśćmi dębu.

Motyle te otrzymały przedrostek „maszerujący”, ponieważ ich gąsienice poruszają się ściśle jeden po drugim, koncentrując się na jedwabnej nici osoby stojącej na wprost.

Jedwabniki to złośliwe szkodniki, które mogą niszczyć całe hektary lasów. Nazwę „jedwabnik” otrzymali za splatanie „pechowych” drzew jedwabną nicią. Jedwabniki, do których używają jedwabników Morwa, nie mają żadnych relacji w terenie.

Ciekawe!

Gąsienice Jedwabnik na ogół nie mają włosia na ciele.

Larwy kempingowe pokryte są grubym, długim włosiem. Włosie ma mikroskopijne nacięcia, które pomagają im wniknąć w ciało „sprawcy”.

Dlatego kwestionowana jest trucizna gąsienicy jedwabnika.Włosie wbite w skórę może poruszać się tylko wewnątrz ciała. Są bardzo kruche i nie można ich wyciągnąć. Poruszając się do wewnątrz, części włosia powodują swędzenie, drapanie i pęcherze. Jest to powszechna reakcja skóry na czynniki drażniące. Ci, którzy „złapali” najmniejsze igły ochronne kaktusa opuncji w skórze, otrzymali podobną reakcję na skórze.

W rosyjskich niebezpiecznych gąsienicach szczecina zwykle nie jest toksyczna, ale łatwo się odłamuje i nagradza przestępcę masą małych odłamków. Nie zaleca się dotykania żadnego włochate gąsienice. Aby zobaczyć, jak łatwo te larwy tracą zarost po dotknięciu, możesz dotknąć ich różdżką.

Ogólna zasada bezpieczeństwa w odniesieniu do gąsienice każdego rodzaju motyli: nigdy nie dotykaj tych chronionych przez szczecinę.